Voordracht - Ibbe

Onlangs kreeg ik een mailtje met de vraag of Ingrid en ik wilden spreken overgodvergeten, op de Universiteit van Gent. Het initiatief ging uit van de studenten Pol& Soc, maar ‘die van geschiedenis en communicatie zakken ook wel af’.

Ingrid zou hiervoor passen, maar ik wilde graag ingaan op hun uitnodiging. Maar liefst niet alleen.

Dus vroeg ik een overlever mee. En dat was deze keer Jan. 

Dat Jean ook aansloot, was een ferme bonus.

We amuseerden ons met de voorbereidingen, een presentatie opstellen, boek van Rik mee, een beetje op en af mailen en wat stomme moppen ertussen. 

Waarna we telkens besloten ‘we zien wel hoe het loopt’. 

22/11 om 20u begon onze presentatie.

Maar een half uur op voorhand begonnen al jonge mensen binnen te stromen. Ze waren met honderd, de aula liep vol.

Het antwoord op onze eerste vraag ‘wie heeft godvergeten gezien?’ was veelzeggend. 

De hele aula stak z’n vinger in de lucht. 

Slik.

Gewapend met onze powerpoint, wat fragmenten uit de reeks en gedreven door de aandachtige groep jongeren schoven de minuten snel voorbij.

Je kon een speld horen vallen.

Zeker toen Jan, na 10 jaar zijn verhaal te hebben opgeborgen, voorlas uit het boek In De Naam Van De Vader.

Het was zijn eigen bikkelharde getuigenis, destijds nog opgetekend onder het pseudoniem Piet.

Ook Jean kwam naar voren, eerlijk vertellen wat hem was overkomen. Hij sprak over hoe zijn verleden hem heeft gevormd tot wie hij nu is.

In die aula , op dat moment was de de schaamte ver te zoeken.

Hier stonden 2 sterke en zelfzekere mannen.

Na afloop kwamen er heel wat vragen op ons af.

Een studente nam voorzichtig het laatste woord. Ze zei: 'ik wil dat jullie weten dat we allemaal achter jullie staan.

Ook al zijn we nu hier op de universiteit en jullie misschien eenzaam thuis. We vinden het belangrijk dat jullie dit beseffen.'

Applaus. 

Nu was het aan ons om stil te worden.

Godvergeten is geen verhaal uit het verleden. Jonge mensen zijn hard geraakt, gechockeerd en voelen zich heel betrokken.

Dat Jan en Jean dit doen, de kracht hebben gevonden om toch dat smerige misbruik te kunnen ombuigen naar de rol van inspirator ..dat is uniek en getuigt van heel veel persoonlijkheid. 

Ook al steekt schaamte, woede en verdriet nog de kop op.

Jullie mogen apetrots zijn,

Ibbe